Omdat ik nog niet goed voor ogen heb waar mijn mogelijkheden liggen en - vooral- wat mijn passies zijn, ga ik voor een aantal afspraken naar een coach. Antwoord krijgen op het bovenstaande is een doel van de te voeren gesprekken. Een ander aspect dat aan de orde gaat komen is mijn zelfbeeld. Ik voel me immers de laatste tijd wat vermoeid en tobberig.
Hoe ze het voor elkaar krijgt, ik weet het niet. Elke keer weer krijgt ze me binnen een mum van tijd aan het huilen. En huilen doe ik dan om alles! Verborgen herinneringen aan tieneronzekerheden, mislukte studies, liefdes, vriendschappen. Van alles passeert de revue. Na een aantal sessies bij de coach en het lezen van veel verplichte literatuur voel ik een verandering. Het lukt me weer beter te relativeren, krijg weer meer energie en zin om zaken op te pakken.
Het voelt alsof er flink aan mij geschud is. Zoals bij zo'n schudbol: allerlei stukjes los en dwarrelen neer op een andere plek. Een reorganisatie in mijn 'bovenkamer'. Er onstaat nu echt ruimte voor nieuwe dingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten