Help??desk

Wat fijn dat ik kortgeleden mijn maandelijkse beltegoed heb verhoogd!

Droombaan gevonden! Alleen nog een brief schrijven en op gesprek gaan. Het kan niet missen, deze baan is van mij! Versie 3.1 van de sollicitatiebrief bevat juiste toon en formulering, mijn CV was natuurlijk al goed.

Inloggen om de boel te verzenden en dan is het zaakje gep.. - foutmelding. Nog een keer inloggen - wederom foutmelding! Normaal gesproken krijg ik de boel zelf wel aan de praat: stekker dr'in en dr'uit. Knopje om en weer terug. Er gebeurt niets.

Gelukkig vind ik de gegevens van de provider snel en pak de telefoon."Zo verholpen" denk ik nog. Die sollicitatie ligt binnen een mum van tijd bij mijn toekomstige baas in de mailbox. "Goedemorgen" hoor ik aan de andere kant van de lijn en snel steek ik van wal "dit is de automatische beantwoorder van...." Grrr. Het bandje laat nu een vrolijk muziekje horen dat wordt herhaald en herhaald... Na een kwartier begin ik me af te vragen of men wel in de smiezen heeft dat ik uberhaupt in de wachtrij sta!

Niets wordt er gedaan om mij te laten weten de hoeveelste beller ik ben en hoe lang het nog gaat duren. Nummer opnieuw gedraaid en er gebeurt weer helemaal niets! Mijn geduld is op. Via een slinkse weg probeer ik de helpdesk te omzeilen en draai een ander nummer. Wat een geluk! De stem is 'live'. Eindelijk kan ik mijn verhaal kwijt. Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat ik snel van mijn probleem af ben. Maar helaas. De provider gaat mij niet helpen omdat ik met "verouderde appparatuur werk, niet meer in garantie, te druk om de boel uit te zoeken, blablabla .............. succes verder."

Hoe kom ik zo snel mogelijk op het web? Ik voel een paniekaanval opkomen. Pak m'n tas en sleutels en snel naar een telecomwinkel. Ik loop binnen en begin enthousiast mijn verhaal en vraag of ik vandaag nog kan overstappen naar een andere provider. "Nou mevrouw, overstappen naar een andere provider duurt ongeveer vier werkweken. En we kunnen u wel een ander apparaat meegeven voor uw bestaande systeem maar we kunnen niet garanderen dat het dan werkt.." GRRRR.

Wanhopig schreeuw ik door de winkel of er dan ECHT niets gedaan kan worden aan dit vreselijke probleem? Ja! Er bestaat een nieuw apparaatje van de KPN. Traag maar je kunt in ieder geval het internet op. Gretig laat ik me verleiden tot de aanschaf van de Dongel en ja, maak ook maar een nieuw contract op voor de overstap naar een provider die me in het vervolg WEL wil helpen.

Opgelucht en vol goede moed verlaat ik de winkel. Thuisgekomen pak ik de Dongel uit en start de simpele installatie. Alles gaat goed. Maar het werkt niet! De Telecomwinkel stuurt me door naar de helpdesk van KPN. Enfin, anderhalf uur en 10 euro aan servicekosten verder, hang ik gedesillusioneerd op. Drie mensen gesproken. Drie maal hetzelfde verhaal aangehoord en telkens weer doorverbonden met een ... muziekje. Ik ben het zat, kan geen muziek meer horen en probeer me bij het vreselijke feit neer te leggen dat internet een onbereikbaar gebied voor me is de komende weken.

Wat een geluk dat ik dan nog vrienden heb. Lieve Tom, bedankt dat je direct bent gekomen en alles voor me hebt uitzocht. De Dongel kan terug naar KPN, m'n oude apparatuur doet het prima. Mijn nieuwe baas belt mij vast binnen een paar minuten voor een afspraak!

Coach

Omdat ik nog niet goed voor ogen heb waar mijn mogelijkheden liggen en - vooral- wat mijn passies zijn, ga ik voor een aantal afspraken naar een coach. Antwoord krijgen op het bovenstaande is een doel van de te voeren gesprekken. Een ander aspect dat aan de orde gaat komen is mijn zelfbeeld. Ik voel me immers de laatste tijd wat vermoeid en tobberig.

Hoe ze het voor elkaar krijgt, ik weet het niet. Elke keer weer krijgt ze me binnen een mum van tijd aan het huilen. En huilen doe ik dan om alles! Verborgen herinneringen aan tieneronzekerheden, mislukte studies, liefdes, vriendschappen. Van alles passeert de revue. Na een aantal sessies bij de coach en het lezen van veel verplichte literatuur voel ik een verandering. Het lukt me weer beter te relativeren, krijg weer meer energie en zin om zaken op te pakken.

Het voelt alsof er flink aan mij geschud is. Zoals bij zo'n schudbol: allerlei stukjes los en dwarrelen neer op een andere plek. Een reorganisatie in mijn 'bovenkamer'. Er onstaat nu echt ruimte voor nieuwe dingen.

CV

Goed. Het hoge woord is er uit en ik krijg zelfs nog een coachingstraject cadeau! Dit om nog beter te kunnen definiëren welke stap de meest logische is in mijn loopbaan.

Alle tijd en medewerking zijn toegezegd, wat een luxe!

De coach vraagt om mijn CV ter voorbereiding op het eerste gesprek. Dat is prima en handig. Heb ik dat alvast maar klaar voor als ik de vacature voor mijn droombaan tegenkom.

Gedane arbeid tot nu toe op een eerlijke, aantrekkelijke en opvallende wijze presenteren. Voor een communicatiespecialist 'a piece of cake'... toch? Vol goede moed begin ik aan de opsomming van mijn werkzaamheden, cursussen, hobby's en persoonsbeschrijving. Zwoegend, zwetend, soms vloekend zit ik uren later nog aan de buis en het kleine maar o zo belangrijke stukje tekst gekluisterd.

Ik vind het knap lastig al die zaken te beschrijven zonder dat het een saai rijtje oud nieuws wordt. Verwonderd vraag ik me af hoe ik mezelf toch zo kon vermaken met dat rijtje werkzaamheden en verantwoordelijkheden. Na alle mogelijke indelingen en manieren van schrijven uitgeprobeerd te hebben, kom ik toch tot een resultaat. Gelukkig zijn al die jaren niet voor niets geweest. Er zit best lijn in mijn loopbaan en ja, ik heb ook heel interessante dingen gedaan!

Nog even om wat ongezouten kritiek van geroutineerde jobhoppers gevraagd. Nu is mijn CV echt af!

Het roer moet om!

Ik, 42-jarige vrouw, heb het allemaal best leuk voor elkaar. Een prachtige dochter, gezellig huis, fijne familie en vrienden. Met eigen auto rijd ik vier dagen per week naar mijn werk in Houten (lekker dichtbij) en werk er als communicatiemanager. Een leuke baan en heel veel vrijheid.

En toch….na een dag gedane arbeid kom ik niet meer voldaan thuis. Te vaak hetzelfde kunstje, dezelfde onderwerpen, dezelfde beurs, hetzelfde verhaal nét even anders verwoord.

Hoog tijd mijn horizon te verbreden. Nieuwe dingen leren, nieuwe mensen leren kennen, nieuw elan. Maar hoe pak ik dit aan?

Het antwoord op bovenstaande vraag kwam gedeeltelijk vanzelf. Het gesprek met mijn manager over weer een plan voor volgend jaar draaide uit op een gesprek over mijn toekomst. Ik trok de stoute schoenen aan en vertelde over mijn toekomst. Hoe of wat precies kon ik nog niet aangeven. Maar dat mijn toekomst buiten het bedrijf ligt, zeker!

Leve de openheid! Hoed af voor mijn manager die mij alle medewerking heeft toegezegd en daadwerkelijk verleent! Grote vraag is nu 'Hoe ziet Suus haar toekomst?'.
De zoektocht begint!